"2070'ten mektup var!..>
>2070 yılındayız. 50. yaşımı yeni kutladım ama ben 85 yaşında bir adam gibi
>görünüyorum. Yeterli su içemediğim için böbrek hastasıyım. Yaşayacak fazla
>vaktim kaldığını sanmıyorum. Toplumumuzdaki yaşlı insanlar arasındayım.
>
>5 yaşında küçük bir çocuk olduğum günleri gayet iyi hatırlıyorum. Parklarda
>yüzlerce ağacın olduğu, evleri kocaman bahçelerin kuşattığı günlerdi o
>günler. Dilediğimizce duş yapabiliyorduk. Oysa bugün sadece derimizi özel
>yağlı havlularla silerek temizlenmeye çalışıyoruz.
>
>Önceleri kadınlarımızın harika uzun saçları vardı. Oysa şimdi su
>kullanmadan temiz tutabilmek için kadını erkeği saçlarımızı kazıtmak
>zorundayız. Eskiden babam evimizin bahçesinde hortumla arabamızı yıkardı.
>Şimdi çocuklarım suyun bu türlü pervasızca kullanılabileceğini kabul bile
>edemiyorlar.
>
>Küçükkken her tarafta "SUYU KORUYUN, İDARELİ KULLANIN" yazan afişler vardı.
>Televizyon ve radyolar sık sık bu konuyu gündeme getirir, insanları
>uyarırdı. Ama hiç kimse aldırış etmedi. Hepimiz suyun sonsuza kadar
>yeteceğini sandık. Oysa şu anda tüm nehirler, göller, yeraltı suları,
>barajlar kurumuş durumda.
>
>Endüstri durma noktasında, işsizlik korkunç boyutlarda. Çalışanlar
>maaşlarının bir kısmını içme suyu olarak alıyorlar. Bir kavanoz su için suç
>işleyenlerin sayısı hergün artıyor. Yiyeceklerin %80'i sentetik.
>
>Eskiden insanlara günde 8 bardak su içmeleri önerilirdi. Bugün ise yarım
>bardaktan fazla içme şansım yok. Tek kullanımlık giyeceklerimiz var. Bu da
>atık madde miktarını büyük ölçüde artırıyor. Tuvalet için özel tanklar
>kullanıyoruz çünkü su kaybından dolayı kanalizasyon sistemi
>çalıştırılmıyor.
>
>İnsanların dış görünüşleri içler acısı. Susuzluktan kurumuş, kırışmış
>vücutlar, ozon tabakasının yok denecek seviyeye gelmesinde sonra oluşan
>yüksek radyosyon nedeniyle büyük lekeler. Deri kanseri, bağırsak
>enfeksiyonları, böbrek hastalıkları ölümlerin başlıca nedenleri.
>
>Derideki kuruluk nedeniyle 20 yaşında 40 yaşında görünen insanlar dolaşıyor
>etrafta. Bilim adamları üzerinde çalışıyor ama henüz bir çare bulmayı
>başaramadılar.
>
>Su üretilemiyor. Ağaçların yok olmasyla birlikte oksijen ve bitkisel
>gıdalarda yok olmakta. Bu da insan zekasının giderek durgunlaşmasına neden
>oluyor.
>
>Erkeklerin sperm morfolojisi şekil değiştirmiş durumda. Bebekler genellikle
>zeka gerilikleri, şekil bozuklukları ile beraber doğuyorlar.
>
>Yetişkin her insan günlük 137 m3 hava için para ödemek zorunda. Bu parayı
>ödeyemeyenler, güneş enerjisi ile çalışan mekanik ciğerlerde üretilen hava
>üflenen bölgelere alınmıyorlar. Hava kalitesi iyi deği ama en azından
>insanlar nefes alabiliyorlar. Ortalama yaşam süresi 35 yıl civarında.
>
>Bazı ülkelerde nehir kenarlarında yeşil alanlar halen mevcut. Bunlar da
>ordu korumasında. Su altın ve gümüşten daha değerli bir servet artık.
>
>Yaşadığım yerde hiç ağaç yok. Çünkü yağmur yağmıyor. Arasıra serpiştiren de
>sadece asit. Mevsimler yok oldu denilebilir.
>
>Çevreye sahip çıkmamız konusunda çok uyarıldık ama hiçbirimiz aldırış
>etmedik.
>
>Bazen oğlum çocukluğumu anlatmamı istiyor. Ona yeşil tarlaları, yağmuru, o
>güzelim çiçekleri, içemeyeceğimiz kadar çok suyu ve sağlıklı insanları
>anlatıyorum. Oğlum dinliyor, dinliyor ve soruyor: "Baba, peki bu suya ne
>oldu?" İşte o zaman sanki boğazım sıkılıyor. Çünkü suçlu olan neslin
>üyesiyim. Çevreyi hiçe sayan, uyarılara kulan asmayan bir neslin ferdiyim.
>Ve şimdi bu büyük suçun faturasını bizim çocuklarımız ödüyor.
>
>Yakın bir gelecekte, geri dönülmez bir noktaya gelen bu çöküş Dünyayı
>üzerinde yaşanılamaz hale getirecek. Ah keşke elimde bir güç olsa ve
>geçmişe dönüp insanlara "Dünyayı kurtarmak için hala bir şansınız var!"
>diyebilsem."