artık bi şeylerden bıkan ve uğraşmayı bırakan insan misal ben!
küçükken de içime kapanıktım ama yine arkadaş olmaya çalışırdım insanlarla, her seferinde aslında önemsenmediğimi anlasam da. hep mi aynı şey olur, bende mi bi sorun var diye düşündüm hep. acımasızca eleştirdim kendimi, hala da yapıyorum bunu.
yaşadıklarım beni iyice uzaklaştırdı insanlardan. artık bıraktım, kimseyle yakın olamıyorum, olmak istemiyorum.
gerekmedikçe kimseyle konuşmuyorum, insanlardan yakınlık beklemiyorum. dışardan sessiz veya soğuk görünüyor olabilirim. ama içimi bi tek ben biliyorum.