cuma akşam eve girip pazartesi sabaha dek çıkmam abiler. hafta içi soğukta, yağmurda, çamurda dışarı çıkmak zorunda olan kendime büyük ödülümdür.
sevdiceğini de alıcaksın arkadaş hatta mümkünse evden değil yatak odandan çıkmıycaksın. yemeği de söylersin hazır hazır. arada film falan da izlenir, küvetli duşlu banyo keyfi de yapılırsa oh ya haftasonu bitmesin. isteyen arkadaşlar da eve gelsin istediklerini de yapsınlar yani kendi evleri gibi davranabilirler. fakat buradaki nimetlerden sadece arkadaşlar varsa ve onları da sıkça bi araya getirmek mümkün değilse ve de evden çıkıp işe gitmen gerekse o cumadan pazartesiye zaman zehir zıkkım kıvamındadır. ama böyle bi hayat var lan biliyorum valla, onu istiyorum.