Hiçbir kurban bayramının ilk gününde beni bulamazlar... Eskiden sabah çarşıya çıkar bir internet kafe bulur akşama kadar orada vakit geçirirdim. Şimdilerde ise dükkana kendimi kitliyorum. Hani pisikologlara gidince çocukluguna inmek gerek derler. Düşünüyordum neden böyle yaptığımı ve aklıma geldi. Paylaşmak istedim...
Küçüktüm o zamanlar. Bayramdan 1 hafta kadar önceydi dedemler koyunu getirip garaja bağladılar. Hergün sevdim. Tüylerini okşadım. Yem verdim. Su verdim. Melül melül bakıyordu koyun bana... Arkadaş gibi olmuştuk bir hafta içinde. Sonra bayram günü geldi ve gözlerimin önünde o hayvanı kestiler. Kan oluk oluk akıyordu ve hayvan parpazlıyordu. Daha fazla dayanamamıştı küçük bedenim. Ağlayarak ve koşarak eve çıkmış uzun süre şoku atlatamamıştım. Neden kesiyorsunuz bunu dedigimde bana allah böyle istedigi için kesiyoruz dediler. Eger koyunu yaratmasaydı evlatlarımızı yani seni kesecektik dediler. Meşhur kurban hikayesini anlattılar. Daha o yaşlarda allah neden böyle bir kurban ister diye düşünmüştüm. Ve o gün bu gündür kurbanın ilk günü kendimi kapatırım bir yerlere ve o gün hayattan soyutlanırım.
Şuan evliyim 24 yaşındayım Bu konularda dindarlardan bile daha bilgiliyim. Kurbanın kökeninin tarih öncesi dönemlerden beri oldugunu da biliyorum ve yinede buna rağmen çocuklugumdaki gibi aynı duyguları yaşıyorum...
O hayvanların insanlar için yaratıldığını düşünen arap zihniyeti tarih boyunca bir arpa boyu gelişememiştir. Ne bu dünya insanlar içindir. Ne de o hayvanlar insanlar içindir.
Senin bu dünyada ne kadar yaşama hakkın varsa o hayvanlarında o kadar yaşama hakkı vardır.
Ve bence kurban bayramı müslümanların insanlık suçudur...
