"Ben karanlıkların sesiyim, öfkeyim, intikamım ve adaletim."?
-Sevasi Omoone?
Tarih: Turdas, Last Seed'in 16. Günü 4. Çağ 221. Yılı
Sevasi Omoone bir mağarada uyandı. Gördükleri kesinlikle korkunç bir kâbustu ve şu anda hafızasında onunla ilgili neredeyse hiçbir şeyi hatırlamıyor olmasına rağmen, üzerinde hala boğucu bir korku hissi vardı.
Kalp atışlarının sesini sanki duyabiliyordu, uzandığı yerden ayaklandı, derin bir nefes aldı ve mağaranın girişinden karanlık gökyüzüne baktı. Havada sadece birbirlerine yakın duran iki tane yıldız asılı duruyordu. Yıldızlar birden aşırı parladı ve beyaz renkleri kırmızıya döndü. Ardından bir göz misali onlarda Sevasi'ye doğru dikkatlice bakmaya başladılar.
Yıldızlar gökyüzünü dolduracak ve geceyi aydınlatacak kadar büyük bir bedende iki kırmızı göz halini aldı. Sevasi'nin gökyüzünde gördüğü bu büyük yansıma kendisine aitti. Sevasi bu anlamsız şeyleri görmesiyle hala bir rüya içinde olduğunu fark etti.
Sevasi kendisiyle göz göze geldiği anda irkildi ve uykusundan sıçradı. Fakat bu sefer uyandığında her yer günlük güneşlikti ve daha da tuhaf hissediyordu. Cyrodiil semalarında süzülüyordu ve siyah kanatları, gagası ve pençeleri vardı.
Bir leş kargası sürüsüyle beraber aynı yere doğru uçtuğunu görüyordu. Sevasi bu sefer gördüklerinde bir kontrol sahibi değildi. Sadece karganın gözlerinden olayları izlemekle yetinmek zorunda kaldı.
Sürüyle olan yolculuğu kuş bakışı bakıldığında ormanın iç kesimlerinde yeni yağmalanmış bir karavanın olduğu yolda durdu. Yere doğru yavaşça alçaldılar ve kargalar bulabildikleri her yere tünediler. Karavanın etrafında pek çok yaralı ve ölü vardı.
Aralarında cesetlerin ve yaralı bedenlerin üzerlerini değerli eşyalar için araştıran adamlar vardı. Elleri, bilekleri, ayakları ve denk geldikleri her cebi hızlıca kontrol ediyorlardı. Sevasi içerisinde bulunduğu bir düzine kargayla beraber etrafı gözetliyordu.
Sevasi'nin birden ilerde bir ağaca yaslanmış adam gözüne ilişti. Adam sıralanmış kuşların arasında özellikle Sevasi'nin karga şeklinin durduğu yere el sallıyor gibiydi. Sevasi karga gözleriyle daha dikkatli bakınca bu adamın kendisi olduğunu gördü. O an hala rüya içinde olduğunu hatırladı. Gördüğü bu yansımaların başka açıklaması olamazdı.
Diğer taraftan burada kan gövdeyi götürmüştü. Yerdeki her oluk kanla doluydu, çakıl taşlarıyla kaplı düzgün olmayan yolun yarısı kana boyanmıştı, kalın gövdeli uzun ağaçların gövdelerinden kan süzülüyordu. Meydandaki cesetler alana türlü biçimlerde saçılmıştı.
Bazılarının son hali dehşet içindeydi, eksik uzuvlarıyla göğe uzanarak İlahlara dua eder gibiydi. Aralarından bazılarıysa huzur içindeydi, başlarını geleni kabullenmiş ve direnmeden yaralarını tutup iki büklüm kalakalmışlardı.
Yaralıların hali ise bir başka acıydı. Onlar feryat figan ve can havliyle kıvrandıkça üstlerinden yüzlerce sinek havalanıyordu. Bir o yana bir bu yana uçuştukça, çıkardıkları keskin vızıltı sesleriyle birbirlerine çarpıp şikâyet ederek çevreye dağılıyorlardı...
Sevasi'yi birden nazik bir el dürttü ve bu zihnini gerçekliğe geri döndürdü. "İyi akşamlar lordum." Onu dürten elin sahibi yatağında birlikte yattığı tanımadığı bir kadına aitti. Sevasi iyice kendine geldiğinde kadına cevap vermeden yatağından attı ve bir süredir mesken belledikleri tavernadaki odasından kovaladı.
Yalnız başına düşünmeye en önemlisi de sessizliğe ihtiyacı vardı. Odasının dışında ki ziyafetten sarhoş olmuş adamları yeterince ses yapıyordu zaten. Bir bölümü boğulana kadar içmeye devam ediyordu. Diğerleri ise şarkılar söylüyor, dans ediyor ya da anlamsız sesler çıkarıyorlardı.
Yanlarındaki kadınlarla yiyişmeyi de unutmuyorlardı tabii. Leş Kargaları adıyla Cyrodiil'de nam salmış azılı bir grubun lideri olan Sevasi ise bir süredir bu tarz tuhaf rüyalar görmekteydi. Bu rüyaları bir tarafı hemen unutmak ve bir daha görmemek istiyordu ama diğer taraftan ne anlama geldiklerini de merak ediyordu.
Sevasi Morrowind'te ki Kızıl Dağ'ın patlamasının ardından Skyrim'e göç etmiş Dunmerların soyundan geliyordu. Annesi ve kız kardeşi Skyrim'de yaşanan iç savaş döneminde öldürülmüşlerdi. Babası ise hala Windhelm'de yaşamaktaydı.
Sevasi ise annesi ve kız kardeşi öldükten sonra Skyrim'den ayrılarak Cyrodiil'e yerleşmiştir. Skyrim'de yaşadığı dönemde bir süre hırsızlar loncasında çalıştı. Cyrodiil'e taşındığındaysa karanlık kardeşlik ile temasa geçerek onlar adına çalışmaya başladı.
Fakat oradaki işinden de hızla sıkılarak ayrıldı. Kendi grubunu kurdu ve zamanla bu grubun adı Leş Kargaları olarak kötü bir nam saldı. Sevasi'nin grubunun yaptığı en iyi şeyler hırsızlık, kaçakçılık, yağmalama ve suikasttı. Bu açıdan Hırsızlar Loncası ile Karanlık Kardeşliğin birleşimi gibiydiler.
Sevasi çok iyi yay, kılıç ve hançer kullanıyordu. Yani uzun ve yakın mesafede aynı oranda ölümcül bir rakipti. Ayrıca yıkım büyülerinde çok başarılıydı. Bu yüzden büyülü asalar kullanabiliyordu. Skyrim'de ki Windhelm şehrinde nordların ve özellikle Ulu Kral Ulfric'in ona, ailesine ve halkına olan ırkçı davranışlarından dolayı nord halkını sevmezdi ve grubuna o ırktan adamlar almazdı.
Sevasi kurnaz bir adamdı. Hayatta kalmak için yapamayacağı hiçbir şey yoktu. Grubun lideri konumuna rağmen Sevasi kendi kurallarına göre oynayan ve kendisinden başka kimseye gerçek anlamda onur veya sadakat duymayan, asi, kalpsiz ve acımasız bir adamdı. Gerektiğinde şiddetten çok hitabet konusundaki başarısını da sergiliyordu.
Herkesi kolaylıkla ikna edebiliyordu ama onun öldürmeye karşı doymak bilmeyen bir susamışlığı vardı. Çünkü o aynı zamanda bir vampirdi. Öldürmek onun için hem zevk hem de yemekti. Vampir olmayı kendi seçmemişti. Tanıştığı ve sevdiği bir kadından ona bulaşmıştı bu hastalık.
Fark ettiğindeyse çok geç kalmıştı. Daha sonraları bunun ona verdiği şeytani güçten hoşlanmaya başladı. Güneş ışığının üzerinde bıraktığı olumsuz etkileri ise bulduğu bir büyülü yüzük sayesinde engelliyordu. Tam yaşı bilinmiyordu. Ancak bir Dunmer'a göre daha genç görünüyordu.
Sevasi ve grubu bir süredir Hackdirt kasabasındaki Moslin'in hanında konaklıyordu. Buraya geldiklerinden beri Hackdirt halkından tek bir istekleri vardı o da onlara göre cüzi bir rakam olan 1000 septimi haraç olarak vermeleriydi. Sevasi ise köylüler altınları denkleştirene kadar kasabanın küçük hanında dinlenmeye karar vermişti.
Tabii bu sırada köylülerin Chorrol şehrine gizlice gidip konttan yardım istememesi için köyün her noktasına adam yerleştirmişti. Ama Hackdirt halkı anlaşmayı bu süreç içinde sonuçlandırmakta gönülsüz kaldı. Paralarını vermek yerine canlarını vermekte daha istekli olduklarını Sevasi'ye göstermişlerdi.
Hackdirt adlı kasabanın işte sonunu bu getirmişti. Sayılarına güvenerek bu aptalca işe bir gece kalkıştılar bir anda. Sevasi ise hakkı olanı istese zorlanmadan çok önceden alabilecekken köylülerin ne yapacaklarını merak ettiği için beklemişti.
Bu yersiz bir bekleyişti belki de ama bir süredir Sevasi'den beklenmeyecek değişimler vardı. Özellikle gördüğü rüyaların etkisinde kaldığı için pek adeti olmayan bu hareketleri sergiliyordu.
Sonra önceden az çok tahmin ettiği gibi işin sonunda zavallı köylüler ellerindeki tırpan ve baltalarıyla yere serilmiş ölüler haline geldi. Hâlbuki Sevasi bu sefer onları isteyerek uyarmıştı. İleri gelenlerine de üşenmeden tekrarlamıştı bu uyarısını. Onlara tuhaf bir şekilde şans tanımıştı, her zaman bunu yapmazdı.
Parayı alıp aralarından sadece birkaç tanesinin kanını emerek öldürecekti. Ama halkın kendisi bunun olmasını engel oldu. Hackdirt halkı onu önceki kurbanlarındaki gibi şaşırtmamıştı. Sevasi'i illaki kan dökmek ve toplu kıyım yapmak zorunda bıraktılar işte.
Elbette Sevasi, Hackdirt'e gösterdiği merhametin karşılığında ihanet bulmasını hoş karşılamadı. Kasabaya adım attıkları anda yapması gereken şeyi yani hak ettikleri ölümü Sevasi onlara geçte kalsa verdi. Sadece bu kıyımı yaparken ilk seferlerinde yaşadığı heyecan ve zevk daha azdı.
Sevasi, öldürmeyi hala çok seviyordu. Leş Kargaları grubundaki üyelere de bu duyguyu aşılamaya çalışıyordu. Sevasi'nin mirası buydu. Onun öfkesi ve hırsı karşısında hiç kimse duramıyordu.
"Hanında bir süredir konakladığımız saygıdeğer Moslin'in yerde yatan parçalanmış cesedini zahmet edip vampir güçlerimle tekrar diriltsem ve bunu ona sorsam, muhtemelen geçte olsa haraç konusunda artık aynı fikirde olurduk. Ama bakın basit bir anlaşmaya Hackdirt halkı uymayınca ne hallere düştüler. Beni dinlemiş olsaydılar en azından hala bazıları yaşıyor olacaktı."
Uzaktan bakıldığında köylülerin üzerinden değerli pek bir şey çıkacak gibi durmuyordu ve bu da Sevaris'in adamlarının moralini bozmuş ve görüntü rahatsız etmişti. Herkes bulduğu kayda değer ganimetleri Sevasi'ye gösteriyordu. Sevasi'nin ise hiçbiri umurunda değildi. Onun gözleri daha büyük ganimetlerdeydi. Hackdirt yağmasının sonunda koskoca köyden toplam birkaç küçük kese altın ile gümüş yüzük ve kolye dışında bir şey çıkmamıştı.
Sevasi köylülerin asıl hazinelerini sakladıklarını biliyordu. Fakat bunu araştıracak kadar zamanı yoktu. Katliam sırasında köylüler arasından ormana kaçmayı başaranlar olmuştu. Onların en yakın yerleşke olan Chorrol şehrine ulaştıkları varsayılırsa her an Hackdirt'i bir düzine askerin kuşatması işten bile değildi.
"Çulsuz köylüler. Şu sefilleri keşke öldürmeden önce biraz daha pataklasaydık. " dedi ork Gorgog. Diğer taraftan hıncını almak için elindeki devasa çift elli kılıç ile cesetlerin rastgele uzuvlarına darbeler vurarak kopartıyordu.
"Puşt Gorgog, açgözlülük yapmayı bırak. Sakin ol, ölüleri rahat bırak artık." dedi khajiit Tsahi.
Sevasi istemeyerek havada küfürlerin uçuştuğu bu tartışmayı dinliyordu ve adamları arasında olan anlamsız bulduğu gerginlikten rahatsız olmaya başlamıştı. Derhal kesmeleri için onlarla göz göze geldi ve bu onların aniden susmasına yetti. Adamlarını kan kırmızısı gözlerinden gelen korkutucu bakışlarıyla uyarmıştı. Sevasi haşin ifadesiyle en cesur yürekleri bile titretebilirdi.
"Hepinizin çabalarınız karşılığında daha fazlasını istediğini biliyorum. Bu olması gereken şey ama merak etmeyin size bunu temin edeceğimin vaadini zaten daha önce vermiştim. Yakında taşıyamayacağınız kadar altınınız olacak. Şimdilik ortamın sihrini bozmayın."
Gaddar Gorgog homurdandı, kanlı kılıcını sırtındaki kınına taktı. Tsahi ise bulduğu gümüş kolyeyi zulasına hızla atarak oradan uzaklaştı. Argonyalı Gamsız Neeta ise tam o sırada esprileriyle ortamı yumuşatmaya başlamıştı bile şimdiden.
Neeta'nın alışkanlığı böyleydi. Kolayca üzülmez ve kızmazdı. Hep gülmeye çalışırdı. Ne zaman bir muharebe sonrası ortam gerilse o hep şakalar ve komiklikler yapardı. Hatta öldürürken bile bunu yapıyordu bazen. Fırsatını bulsa kendimi ölümü sırasında bile espri yapardı. Giderayak insanları gülümsettiğini görmekten hoşlanırdı.
Gorgog ise hala hırçındı ve kendini yatıştırmak için oradan uzaklaşmak zorunda kaldı. Sevasi'ye sormak istiyordu ama hem çekinmişti hem de sabırlı olması gerektiğini fark etti, "Nasıl bir hazineden bahsediyor acaba?" diye meraklı düşüncelerle yürümeye devam etti...
