ilkokul 5. sinifa gidiyordum ve kitap okuma sevdasina yeni yeni tutuldugum zamanlardi; elime ne gecse okuyorum; gazete-dergi-kitap; d&r'lar, remzi'ler yok tabi ki; evimize 100 metre mesafede bir kirtasiye var kitap alabilecegim; bir kitabi bitirdigimde, yeni bir tane almak icin o 100 metre mesafeyi kosarak gidip geldigimi hatirliyorum; yolun karsisina gecmem gerektiginden her seferinde annemin balkondan bakip beni takip edisi dun gibi aklimda. eve gelir gelmez; nedenini bilmedigim bir sekilde -belki de gunesi en az alan oda oldugu icin- ev halkinca adina "arka oda" denen odaya geciyorum; onlar icin arka oda ama benim yasam alanim; ilk bilgisayarim orada, disket suruculu, multimedia kasa, bir oyunu 7-8 disketle yukledigimiz o guzel zamanlar; ustunde metin-ali-feyyaz posteri; karsi duvarda 4 rafli minik bir kutuphane; henuz raflarin 1'i dolu; onumuzdeki seneler boyunca 4 rafi asacak kitaplar, yeni kutuphane gelecek o da yetmeyecek ve yerlerde dizilmeye baslayacaklar ama o yillara henuz var; daha ortaokul baslamamis.
velhasil; evin belki de en eski esyasi olan; dededen kalma bir divan var; her seferinde artik sunu verelim konusmasinin oznesi olup ta; bir turlu kiyilamayan ve verilemeyen; her tartisma esnasinda; "lutfen lutfen vermeyin!" diye icimden dua ettigim o divan. iste o arka odanin o eski divani; hayatimda en mutlu ve huzurlu gunlerimin gectigi; yine ayni duygularla kitap okudugum yerdi.
sonralari cok guzel yerlerde de okudum tabi; bogaz'da cay nargile esliginde dalip gittim sayfalara; pier loti'de engin halic manzarasina bakarken turlu hayallere daldim elimdeki kitaplarla; gocek'te kimsenin olmadigi issiz bir koyda; engin maviliklerin ortasinda aksamustu rakisi esliginde okumalar yaptim. ama hic biri o eski divandaki gibi olmadi.
nedenini yillar sonra anlayabildim tabi ki. cunku tum o cocukluk hayallerimde; genclige adim attiktan sonraki tum o heyecanlarda; her sayfayi cevirisimde gelecege dair kafamda kurdugum tum o dusuncelerde; o oda ve o divan eslik etti hepsine; yol arkadasi oldu; tanik oldular ve sirdasim oldular. sanki ben don kisot'tum ve rosinante'ti o eski divan da. o yuzden; kitap okumak icin gidilecek en guzel yer; cocukluk hayallerinizi kurdugunuz yerdir bana gore.