dün akşam fazla mesaiden dolayı 8 gibi çıktım işten, 8.30 gibi metroda yerimi aldım. oturduğumda karşımda 40-45 yaşlarında üstünde lacivert-mor karışımı bir gömlek, elinde mont, altında siyah keten pantolon, kafasında sihirbaz şapkası gibi bir şapka, saçları yanlardan uzun, mandrake'den bozma bir tip var. her şey buraya kadar güzel ilerliyor. ülkemde çomar ninjaları görmek yerine, böyle elit bir adam görmek beni rahatsız etmiyordu.
neyse oturuyorum kulaklığımı taktım şarkı seçiyorum. üstümde bir rahatsızlık var. birinin beni izlediğini hissediyorum kafamı kaldırdığımda bu mandrake abimiz beni gözetlemekteydi. kendisiyle 6-7 saniye bakıştıktan sonra beni bir gülme tuttu o da zaten gülüp kafasını çevirdi.
benim bir huyum vardır; böyle toplum içerisinde ciddi olmam kesinlikle imkansızdır. mutlaka gülesim gelir çoğu insanada oluyordur zaten.
neyse adama bakmamak için telefonda türlü türlü uygulamalara giriyorum, metrodaki diğer insanlara bakıyorum ama yok adam beni izliyor. kafamı çeviriyorum adam o tarafa kafasını çeviriyor, yüzüme bakmaya çalışıyor. bir işkillenme oldu bende tabi nutkum tutuldu.
kafamda deli sorular oluştu ve acaba yüzümde bir şey vardıda ona mı bakıp dalga geçiyordu? telefondan ön kamerayı açıp baktım sakallı bir hıyar gördüm ve ağzım burnum düzgün, gayet iyi sorun yok. bu ihtimali kafamdan atmış oldum. neden bakıyor diye yeni planlar kurdum ve tanıdık olma ihtimalini düşündüm. soy ağacımız aklıma geldi ve çorumdan böyle elit bir beyefendinin akrabam olacağını düşünemedim ve artık olayı akışına bıraktım.
dikkatimi telefona verdiğimde adamın ayaklarını oynattığını farkettim. gözüm telefonda ama göz açım adamın ayak tarafını görüyor bu bir mesajtı bana adım gibi eminim. aniden kafamı kaldırdım adam kafasını eğmiş bana bakmaya çalışıyor. yine 2 3 saniye göz teması ve metrodaki durakları saymaya başladım. duraklar arası süre 2 dakika bunu öğrenmiş oldum.
iyice stres oldum nedir bu adamın derdi? bu kadar elit adam benimle neden göz teması kurmaya çalışıyor?
ve o vurucu an geldi...
1-2 dakika sonra levent durağıydı ve adam kalkışa geçti. next station levent... bu ses duyduğum en rahatlatıcı sesti ve adam kalktı ayağa metronun 30-40 saniye istasyona gireceği dilimde benim olduğum bölgedeki kapıya yöneldi. aramızda sadece 2 koltuk vardı.
ben hala telefona bakıyorum ve kafamı teravih namazının son rekatında selam veren mümin amcalar gibi sağ tarafa aniden çevirdim.
gördüğüm tablo beni şoke etmişti adam bana bakmakta ve hafif bir tebessüm vardı suratında. ben bu sırada gülmemek için zor tutuyorum kendimi. ne salağım ulan adam götümü sikse güleceğim ne sikim bir huydur bu? yılda bir kere olur zaten o da bugünü buldu.
artık deli gibi stres olmuştum ve ikinci kez anonsör abladan "levent" sesini duydum mandrake tipli abi artık kapıya yürüyordu. kurtulmuştum...
ben öyle sanıyordum. mandrake abi kapıdan çıktı ve yolcuların inmesi için verilen 15 20 saniyelik arada metro dışından öylece bana baktı. artık bende bakıyordum ve kapı kapanma sesinden sonra adamla göz temasımız sona ermişti.
ve tüm akşam kafamda bu adam döndü durdu. şimdi yazmaya vakit ayırabildim.
bu adam kimdi?
neden bana ısrarla bakıyordu?
neden oturduğum koltuk tarafindaki kapıya gidip ben ve telefonuma baktı?
neden ben telefonla uğraşırken ayaklarını oynatip dikkat çekmeye çalıştı?
bunlar ise teorilerim;
adamın cinsel sorunları var. ( bu teori adamın parmağındaki yüzüğü görünce biraz söndü.)
büyük bir para babası, yapım şirketi olan bir sinemacı. ( sinema ile ilgileniyorum )
deli.
bir tanıdığa benzetti ( en imkansız teori )
bir zaman makinesi olsaydı dün akşam o saate gider ve o adama neden baktığını sormak isterdim - rockefeller
soramadım işte saniyede 66 bin kelime konuşan ben o adama konuşamadım. nedenini ne siz sorun ne ben söyleyeyim hiç bir fikrim yok.