tamamen iki özne arasındaki özdeşleşme ile doğru orantılı olan önermedir. paradoks olarak değerlendirmek naif bir bakış açısına sahip olunduğunu gösterir.
başka bir deyişle kişinin gelişim süreçleri bu konuda bize rehber olabilir.
birey bir memeli ile de özdeşleşebilir bir kafadan bacaklı ile de .
elbette eklem bacaklılarla özdeşleşen bir ruh memeliler grubuna ait bir köpeğin ölümüne kayıtsız kalabilir.
fakat özellikle 0-7 yaş döneminde evde bir dost ile büyüyen bir birey bir köpeğin hayatını kaybetmesi sonucu derin hezeyanlar yaşayabilir zira kaybettiği çocukluğudur.
bununla birlikte ''aman köpek giren eve melekler girmez '' zihniyetinde yetiştirilen bir çocuk elbette dost ile yetişen birey kadar duruma mesafe alamaz. bu demek değildir ki köpeğe üzülmeyen birey bir canlının ölümüne duygulanamaz , zaten ananas yemeyen birinin canı ananas çekmez. o da odasının duvarındaki bir örümcek yada sivrisinek ile duygusal bir bağ oluşturmuş olabilir, kim bilir akabinde punk rockcı yada metalcide olmuş olabilir geleneksel aile yapısına tepki mahiyetinde.