herkese göre çok da farklılık göstermeyecek bir sorundur aslında. en klişesinden "cahillik" diyerek kapatabiliriz belki bu konuyu. fakat biraz yukarıdan bakılarak yapılan bir eleştiri gibi kalıyor sanki bu. cahillik tamam da dünyada tek cahil olan ülke insanı biz miyiz? değiliz elbet. cahilliğimizin yanında çok başka sorunlarımız da var. mesela çıkarcılık, güce ve güçlüye duyulan sonsuz hayranlık, anlamsız bir fanatizm (gerçi fanatizmin anlamlısı da olmaz herhalde), kibir, hasetlik, sürü psikolojisi...
işi "cahillik" sınırından çıkarıp biraz detaylandırmaya kalktığımızda hepimizin aklına başka bir sürü şey daha geliyordur eminim. bunların hepsi göreceli hepsi duruma göre değişkenlik gösteren, aslında "türkiye insanı"nın genelini yansıtmayan düşünceler olabilir tabii haklısınız.
bütün bunların dışında "vicdan" diye bir kavram var ki bunun olmaması; "vicdansız" insanlar olmamız çok ağır geliyor bana. bunu yakıştıramıyorum insanlığa. özellikle de bu coğrafyadaki insanlığa hiç yakıştıramıyorum. şimdi diyeceksiniz ki "bizim insanımız aslında vicdanlıdır" yahu vicdanlı olma davranışımız bile çoğu zaman sürü psikolojisinden kaynaklanıyor fark etmiyor musunuz? binlerce cinayet işleniyor ama biz nedense birkaç tanesini çok kafaya takıyoruz. binlerce tecavüz olayı oluyor ama nedense sadece birkaç tanesi herkesi derinden yaralıyor. binlerce insan "vatan" kavramının her farklı görüşten insana farklı şekillerde yüklediği bağımsızlık, bölünmezlik, kutsallık vs. gibi sorumluluk dürtüleri yüzünden ölüyor, ölüyor, ölüyor ama biz nedense sadece bazılarına üzülüyoruz... vicdanlı olmak böyle bir şey değil. herkes üzülüyor diye üzüleceksek ya da çok da gündem olmadı diye hemen unutacaksak vicdanlı olmuş olmuyoruz...