yaşınız ilerledikçe gideceğiniz yollar daha belirginleşmiş oluyor.aynı şekilde etrafınızdaki insanların da öyle.artık belli bir bakış açınız belli sorunlarınız belli sorumluluklarınız oluyor.boş vakit bulup muhabbet etmeye zaman bulmak zorlaşıyor.insan artik istiyor ki okuldan çıkınca işten çıkınca ya da çocukları annesine&babasına bırakınca şöyle beni anlayan bir iki kişiyle iki kelam edeyim.bu edeceğin iki kelam da seni anlayan aynı kafada olduğun rahat rahat herseyini anlatabileceğin birileriyle olsun.o yüzden yavas yavaş süzgeçten geçiyor etrafindaki herkes.
keşke böyle olmasa keşke hayatımın en mutlu zamanlarındaki gibi kalabalık arkadaş grubumla şimdi deli gibi ozledigim boş boş zaman gecirebilsem keşke hepsini geri getirsem ama olmuyor.