bir keresinde başıma gelmiş olay çok değişiktir cidden peki neden ? anlatıyorum: benim cidden çok kafa bir kız arkadasım vardi(arkadaş lan atlama hemen) 2 sene boyunca denk geldikçe okulda, okul çıkışında muhabbet ederdik saolsun çokta kültürlü bir kızdı hiç bir dediği beni sıkmazdı .deseydi ; "50km boyunca hem konuşalım hem yürüyelim" hay hay derdim hiç üşenmeden. bir gün baktım bu hastalanmış yüzü kıpkırmizi peçeteyle burnunu silip duruyor felan(ona rağmen hala güzeldi ayrı mesele) kantine gidiyor. dur dedim sen geç otur bir yere ben çayını alıp geliyorum.aldım çayları başladık yine muhabbete hangi bölümü düşünüyorsun,hayat nasıl vs vs vs.... neyse dahada yazarsam kendimi açık edecem zira bunları okuyor olabilir kendisi. gel zaman git zaman okulun son günlerine doğru bende bi haltlar olmaya başladı bir kaç arkadaşta "siz evlenseniz ne güzel olur lan" gibi abuk sabuk şeyler dediği için bu benim bilinçaltıma işliyor tabii. bir sabah bir kalktım kalkmaz olaydım. nereye baksam o insanı bok eden duygular kısacası aslında açılabilirdim belki fakat korktum sanırım(her zaman ki gibi) kaybetme korkusu olsa gerek neyse şuan aynı hisleri taşıyor gibiyim hala ama emin değilim pek zira artık ayrı şehirlerdeyiz ve sevgilin var sanırım eğer bunu okuyorsan sana tek söylemek istediğim şey "mutlu ol o bana yeter" neyse lan çok duygusallaştım ağlıyacam şimdi buda benim bir "aşık olmamam gereken birine aşık oldum" hikayemdir.