suriye ve göçmen krizi ile ortaya çıkan tabloda, maalesef "avrupalı insan" ile "her koşulda insan" arasındaki fark ciddi boyutta uçurumlara sahne olmuştur.
avrupa insan hakları, misyonuna göre hareket edecek olsa, mülteci ve savaş mağduriyeti altında olan çocuk, yaşlı, engelli herkese bir çözüm bulmalıydı.
sınırına dayanan "nihayetinde insan" olan bu krize çelme takıp, para karşılığı dans ettirip, ırkçılık veya "istenmeyen insan" muamelesi yapmamalıydı.
tek tek mülteci seçmek, eğitimine, parasına göre insanlık testine sokmak "avrupa insan hakları"na göre bir sınıf belirlemek, olayın aslında sadece kendi halkını üst sınıf belirlemek veya kendinden olmayanların aslında insan olmadığını lanse etmekten öteye geçmemekte.
ve maalesef avrupa, suriye konusunda insan hakları olarak da sınıfta kalmış, bence tamamen çatlamıştır.
şimdi "tabi yaaaaa avrupa akıllı, her önüne geleni alacak değil ya" diyen avrupa insanı hümanistleri de, suriyeli çocuklara aynı hümanist gözleriyle bakamayacaklardır.
mesele sadece mülteci kabulü değil;
ellerinde olan savaşı durdurma,
göç akımına bir baraj oluşturma,
mültecileri insanca yaşamaya yakın bir florada tutma,
en olmadı, maddi ve insani yardımlarda bulunma gücünü kullanmaları bile, bu "insan hakları"nın niyetinin gerçekten "insan" hakları adına olduğuna bir nebze işaret edebilirdi.
kaybolan çocuğa pedigog ile gelen alman polisi, babasının kucağında koşarken çelme takılarak düşürülmekte ve yaka paça sınır dışına çok rahat biçimde sürüklenmekte olan çocuğa da elini uzatmalıydı.
duyar ve hassasiyetlerin, her insanın doğal haklarında olduğunu bilmeyen bu kurum, doğarken kazanılan hakları, üst-alt sınıf tartışmasına kalın bir kırmızı çizgi ile çok kolay taşımakta.