bir avrupa övücülüğüyle sonuçlanması muhtemel olay. elbette kendi insanımı severim elbette kendi ülkenden biriyle türkçe konuşmanın tadı apayrı. ama iş kişisel alan'a gelince her daim fail!
örneğin yıl 2009,
iç anadolu şehrinin güzel bir kasabasında tükiyenin heryerinden gençlerin olduğu bir devlet yurdu. ben nereden bileyim cinsiyeti erkek olan bir insanla arkadaş olamazsın. yasak! arkadaş değilsindir sevgilisindir! okulun ilk zamanlarını da bilirsiniz. üniversiteliler bir araya gelir , herkes arkadaştır vs.
lise zamanları gibi sanınca elemanın teki musallat olur. bildiğin musallat. ilk günden. tabi tırsarım. hemen mesafeyi koyarım.
ama bu dedikodu olarak yayılır ve yurttaki oda arkadaşlarımdan biri kullanır:
-madem çıkmayacaksın ne diye dialog kuruyorsun vs. vs.
aldığı cevabı zannederim türkiye sınırlarında ilk kez karşılaşıyor cevap şu:
-benim hayatım beni ilgilendirir. beni bu şekilde yargılayamazsın. (yıl 2009)
deliye döner ablam tipik neredeyse her gencimiz gibi atarlanır:
-yargılarsam nolur lan? naparsın?
perde kapanır. bu sadece şahit olduğum ya da yaşadığım olaylardan biri.
yıl 2015 avrupanın güzide bir ülkesindeyim. söylediğim cümlenin en basit olayda bile benzerlerine şahit oldum. kendim de söyledim. karşılık olarak " pardon" ve "özür dilerim" den başka hiçbir şey almadım ya da yanımdaki arkadaşıma farklı bir şekilde cevap verildiğini görmedim.
şu hayattaki en büyük beklendim "kişisel mesafe" ve benim gösterdiğim saygının en azından yarısı. tamam eşit olmasını beklemiyorum hayat mücadelesi herkesin farklı ama 100 yıl da geriden gelinmez ki kardeşim.