çok yakın bir arkadaşımın, yaşam biçimi. bildiğin tornacıda çalışıyordu kendisi. nefret ederdi işten. tazminatını aldı, kovdurdu kendini en sonunda. şimdi bir yere bağlı değil. ne iş yaptığını söyleyemiyorum. illegal bir iş değil, ahlaksız bir iş hiç değil. sadece, başkalarının da o işi yapmasını, istemediği için söz verdirdi bana. o yüzden açıklamıyorum. haftanın 6 günü, çalışan biri olarak, şerefsiz arkadaştan, daha az kazanıyorum. adamı, hafta içi akşam 16:00 gibi arıyorum, uykusundan uyanmış şekilde açıyor telefonunu. arkadaşımdır. helal olsundur. adam, hem düzenin kölesi olmamayı başardı, hem de para kazanmayı. kıskanıyor lan insan. yaptığı iş, sadece kişisel merakla alakalı. ayda 1-2 kere işe gidiyor, o da elini kolunu sallaya sallaya. ne patronu var, ne karışanı.işin tuhaf tarafı, ayda 2 yerine, 7-8 gün gitse, ayda 5-6 bin lira kazanacak. tembellikten gitmiyor. uzun müddet, evlenmeyi de düşünmüyor. kişisel devrimini tamamlamış. o para ona yetiyor da artıyor. ailesinin yanında olduğu için para bile biriktiriyor. ben yapamıyorum o işi. çünkü, tamamen kişisel bir merak ve o işi bilmek gerekiyor. okulu falan yok işin. sadece şans meselesi.