mesela bundan 15 yıl önce gülün adı'nı okumaya başlamıştım. adam bir kiliseye giriyo, yok efendim tavanı şöyleydi, sağında şunlar vardı, köşesi şöyleydi falan (ee tamam sonra) altında yaldızlı bilmem ne vardı, oymalarda şöyle şekiller vardı falan filan. sanırım 20 sayfa böyle gitti. daha sonra off dedim, bıraktım. daha sonra filmini izledim, yetti. ben mimar mıyım yaw. 3-4 cümle ile anlatırsın, zihnimde ortamı canladırırım olay biter. ne kasıyon di mi yani.
hayatım boyunca bunun gibi bir 10 romanla daha karşılaştım, geçen gün kitaplığı düzenlerken çöpe attım bunları. bir yazarın okura bunu yapmaya hakkı yok. millet film izlerken sıkılıyor kapatıyor düşün yani. kitap gibi okuması disiplin, zaman ve dikkat isteyen bir şeyi işkence haline getirmeyin be kardeşim. kısacası fazla tasvir ve betimleme adamı kasar
