boşa çıkan çaba ama haklı taraflarım var. ne zaman kulak ve burun kıllarım uzamış, ense tıraşım atkı kıvamına gelmiş halimle ve kolları yıpranmış montumla sokağa çıksam, eski sevgiliye rastladım. bu karşılaşmalar bana ders oldu.
tam 2 senedir ne zaman bir yere gitsem, abimin montuna, gömleğine tebelleş olarak, sinekkaydı tıraşla çıktım. ayna karşısında zaman geçirdim. kendi parfümüm bitince, abimin parfümünü de bitirdim ama tık yok. bir türlü karşılaşamadık. tek isteğim, kulak kıllarımı unutturacak tek bir tanecik karşılaşmaydı.
dün eve geldim, o hırsla çıkardığım montu koltuğa çarptım. abim sinirlendi. bana bir daha montunu vermeyecekmiş.