çok fazla arkadaşım son iki yılda büyük bir hızla evlendiler. biri liseden diğeri üniversiteden, herkesin yıllarca aşklarına imrendiği iki kadın dostumla evliliklerinin ilk altı ayını devirdiklerinden sonra buluştum.
buluşma tabiki alkol ihtiva ediyor. gırgır, şamata derken saatler ve alkol tükeniyor. nasıl gidiyor evlilik sorumuza ; "mutluyuz evlilikte değişen bisey yok biz hep aynıyız" lı cümleler...içim ısınıyor lan diyorum bu kadınlar benim kardeşim, güzel insanlar olcaklar tabi tam mutlu!!!
alkol dozu artıyor... artık kafalar güzel. ıki farklı yer, iki farklı zamanda ama bahsettigim gibi bir ortamda kulağıma eğilip bu kadınlar kimse duymasın diye "evlenme be eysoke evlenme,bildiğin gibi değil" diyorlar.
sebeplerini hayal meyal hatırlıyorum birinin eşi saatlerce iddia oynuyormuş,evlendikten sonra eskisi gibi konuşma,sohbet yokmuş. diğeri ne dedi tam hatırlamıyorum iş bölümü gibi bişeydi sanırım.
bu çiftler aynı evde yasayan çiftlerdi, ilişkileri uzundu.
şuanda bana yaptıkları konuşmaları hatırlamıyorlar zira ben de tam anlatamadım.
birgün evlenirsem ve çok sarhoş olduğum bir an çok yakın arkadaşlarımdan birine sessizce kimse duymasın kaygısı güderek "evlenme çünkü ..." diye bir cümle kurmaktan o kadar korkuyorum ki muhtemelen bu korku bana sevgili bile edindiremeyecek.
hergün içine kanamak gibi birşey bu. yalan bir hayatı yaşamak gibi bişey bu. kendine yapabileceğin en büyük kötülük bu.
eyyorlamam bu kadar.
her sarhoş olduğunuzda en yakınlarınıza "yerim lan ben bu şapşiği" minvalinde mutluluk nidaları atmayacaksanız bu gayet geçerli ve güzel bir nedendir.