az önce ntv'de kadınların sosyal hayata katılması için daha çok istihdam edilmesini öğütleyen bir habere denk geldim ve duyar kasmaya karar verdim.
patronlar kan istiyor!
kadınlar çalışarak nasıl özgürleşir anlamıyorum abi. bir gıda fabrikasında 8 yıldır işçiyim. 3 vardiya çalışıyoruz. (hatta birazdan işe gidicem) çalışanların yarısı bayan ve çoğu evli. eşler birbirini dahi görmüyor. kadın çocuğunu görmüyor. adam karısını görmüyor. eğer tatil günleri de farklı ise hiç denk gelmiyorlar.
işte biraz para kazanıyorlar. kredi çekip ev almışlarsa onu ödüyorlar. üniversite okuyan çocuklarını fonluyorlar. hep başkaları için yaşıyorlar yani. sistem de buna teşvik ediyor zaten. şu işlerde çalışacaksın, şu kıyafetleri giyeceksin, şu avm'ye gideceksin, çocuğunu şu okulda okutacaksın, yoksa adam olmaz vs.
insanoğlu tarih boyunca hep böyle mi yaşadı bilmiyorum. şu an ki resme bakınca öyle gibi duruyor. sanki hep böyleydik. ama sanmıyorum. kadınlar daima hafif işlere istihdam edilir ön kabulüne ise kesinlikle katılmıyorum. bi gelin de görün ne işler yaptıklarını. oturup ağlarsınız yeminle. üstelik biz tüm kanun ve yönetmeliklere riayet eden bir firmadayız. daha küçük işletmeler insanlık dışı ne filmler dönüyor kim bilir? kayıt dışı istihdama ise hiç girmiyorum.
yani ben mi geri kafalıyım. sistem mi ileri yükleniyor çözemedim. tek bildiğim kadının yerinin evi olduğu. kadının sadece erkeğinin yanında özgürleştiği. kadın asla çalışıp para kazanmak zorunda olmadığı. iş yerinde çalıştığı yetmezmiş gibi bir de evde çalışıyorlar. bu kadına zulümdür. yanlış anlaşılmasın. kadın kesinlikle çalışmamalıdır demiyorum. yani ne kadınlar var benim diyen adamı cebinden çıkarır. onlar ayrı. ama başka bir yolu olmalı sanki. bilemiyorum altan.