Uçurtmaları rüzgar uçurmaz, uçurtmaların rüzgara karşıdirenebilmeleri onları yukarı kaldırır. İşte insan hayatında dayükselmenin sırrı, zor rüzgarlara karşı durabilmekten geçer. Tabi kideli rüzgarlara karşı durarak ucuz kahramanlıklar yapmanın da bir alemiyok. Deli rüzgarlara rast geldiğinizde biraz geri çekilerekbeklemelisiniz. Çünkü her deli rüzgarın mutlaka sakinleşeceği bir zamanvardır. İşte siz o zamanı kollayarak o andao rüzgara karşı durdunuz mu başarılı olursunuz. Her başarınıntemelinde direnç vardır, sabır vardır ve metanet vardır… Tıpkıuçurtmalar gibi zorluklar karşısında ne kadar dirençli olabilirseniz okadar yükseğe çıkarsınız. Fakat bundan daha önemlisi, yükseklereçıktığınızda direnç kazanmış olsanız da o yükseklikte süreklikalabilmek için bu sefer de daha fazla dirençli olmanız gerekirken aynızamanda aklınızı da iyi kullanmalısınız. Yani o yükseklikte artıkişiniz daha zordur çünkü o seviyede kalabilmeniz için hep aynı rüzgarıyakalamanız gerekir.
Rüzgarınızı biraz kaybettiğinizde alçalırsınız. Rüzgarınızıkaybetmemek için hep daha uyanık, daha çalışkan, daha verimli vetakipte olmanız gerekir. Bunları yapmadığınızda rüzgarınızıkaybedersiniz. Yani ben yükseldim, bu bana yeter artık demek en büyükaptallık olur.
Aptal Değil Abdal Olmalıyız
Yüksekler güzledir ama aynı zamanda tehlikelidir. Makam ve mevkiyitaşımak kolay değildir. Başınız dönebilir, düşersiniz, dikkatliyürümezsiniz, biri hiç ummadığınız anda sizi biraz itekler, genedüşersiniz.
Tehlike insana güç ve heyecan verdiği gibi bir anda dibe devurabilir. Aman buna dikkat edin! Ne yükselirken geçtiğiniz yerleri veinsanları küçümseyin ne de yükseklerde geldiğiniz yerleri abartın ve oyerin ışıltılarına kapılın.
Her gün bir önceki gününüzü gözden geçirin. Ne hatalar yaptınız,neler başardınız? Bunun size faydası olacak. Notlar alın, özelliklehatalarınızı not edin ve sık sık o hataları okuyun. Böyleliklekendinizi tamamlayacaksınız.
Hayatı böyle böyle tanıyacaksınız. Ve olgunlaşarak zorluklar karşısında direnmeyi başaracaksınız.
Siz de bir uçurtma olacaksınız. Deli rüzgarlardan kaçabilen amarüzgarlara karşı durabilen bir uçurtma… Ve bir gün geriye dönüpbaktığınızda kendinizle gurur duyacaksınız.
Kör Kuyuda Yaşam Hevesi
Günlerden bir gün, köylerden birinde, adamın birinin eşeği, kuyununbirine düşmüş. Niye düşer diye sormayın. Eşek bu. Düşmüş işte. Belkikör bir kuyuydu, ağzı tahtayla kapatılmıştı belki, üzerine de toprakdökülmüştü. Zamanla tahta çürüdü, zayıfladı, toprakta biten otlarıyemek isteyen eşeğin ağırlığını çekemedi ve güm! Hayvancık saatlerceacı içerisinde kıvranmış, bağırmış yani kendi dilinde. Ayıptırsöylemesi, anırmış yani. Sesini duyan sahibi gelip bakmış ki vaziyetkötü. Zavallı eşeği kuyunun dibinde melul mahzun bakınıyor. Üstelikyaralanmış. Karşılaştığı bu durumda kendini eşeği kadar zavallıhisseden adamcağız köylüleri yardıma çağırmış. Ne yapsak, ne etsek,nasıl çıkarsak… Sonunda karar verilmiş ki kurtarmak için çalışmayadeğmez. Tek çare, kuyuyu toprakla örtmek. Ellerine aldıkları küreklerleetraftan kuyunun içine toprak atmışlar. Zavallı hayvan, üzerine gelenbu toprakları, her seferinde silkinerek dibe dökmüş. Ayaklarının altınaaldığı bu toprak sayesinde her an biraz daha yükseltmiş kendini. Vesonunda yukarıya kadar çıkmış. Köylülerin ağzı açık, bakakalmışlar.
Hayat, bazen bizim de üzerimize abanır. Ne bazeni? Çoğu zaman… Toztoprakla örtmeye çalışanlar çok olur. Bunlarla baş etmenin tek yolu,yakınıp sızlanmak değil, düşünüp silkinmek ve kurtulmak, aydınlığa adımatmaktır. Kör kuyuda olsak bile…
ALINTIDIR...
