an itibariyle başlattığım kampanyadır.
düşündüm, dün gece başıma bir olay geldi, sabah tekrar düşündüm ve bir şeyler yapmaya karar verdim. yaşadığım şeyin beni dumura uğratması başlıca nedendir.
düşündüm ki sevdiğimiz, âşık olduğumuz veya hoşlandığımız kişilere duygularımızı açabilmeliyiz. açılmamız birçok sorunun önüne geçecektir. sevdiğimiz kişiye neden açılamıyoruz? korkuyor muyuz? reddedilmekten, alay edilmekten, kovalanmaktan, rezil olmaktan? öyleyse o kişiyi gerçekten sevmiyoruz demektir. bir insanı seviyorsak bundan böyle tek kişilik bir paylaşımdan söz edemeyiz, hissettiğimiz duygular, biraz da o duyguları hissettiğimiz kişiye aittir; tam da bu nedenle onun da bilmesi gerekir. kesin olarak karşılığı yok mu duygularımızın? olsun! reddedildiğimiz, alay edildiğimiz, rezil olduğumuz kişi, varsın sevdiğimiz kişi olsun. ne olacak? en fazla o da yoluna devam edecek, sen de... bir şey değişmeyecek ya da çok şey değişecek.
bu kampanyanın başlaması cinsel tacizlerin de önüne geçebilir. düşünün ki öylesine kapalı, modern görünümlü geri bir toplumda yaşıyoruz ki, bir erkeğe gülümsediğimiz veya konuştuğumuz zaman yanlış anlaşılıyor. öyle entryler var ki öğreniyorum, erkekler de aynı sorundan mustarip. ben karşımdaki erkekle konuşuyorum; çünkü onu insan yerine koyuyorum. karşımdaki erkeğe gülümsüyorum; çünkü onu insan yerine koyuyorum; ama bu karşı taraf, benle ilgili pembe hayallere ya da baş rolünü istemeden oynadığım ıslak fantezilere dalıveriyor. bu durumda ya ben insan değilim ya da o. ortası yok.
bugün adamın biriyle bir tartışma geçti aramda. bu cinsel taciz konularıyla ilgili. ben dedim ki mesela ben, erkek ve akranım olan yakın akrabamla arkadaşlık etsem, arada kan bağı var, onunla arkadaşlık etmemden daha doğal bir şey olamaz. bu erkek akrabam, benim arkadaşlığımı yanlış anlasa ve aramızda benim kardeşlik olarak baktığım onunsa sapık bir ilişki olarak baktığı paylaşımı başka düzleme taşımaya çalışsa ben mi hatalıyım? adam bana ne dese beğenirsiniz?
"sen de konuşmasaydın." orada inanın o adamın gırtlağını sıkasım geldi. ne demek konuşmasaydın? yani akrabam bana geldiğinde, "çay içer misin?, kola içer misin? işlerin nasıl gidiyor?" diye sormayacağım. hani kendiyle kan bağı olan bir kıza göz dikmek sapıklık ve yanlış bir davranış değil de benim evime akrabam sıfatıyla gelen biriyle hem de misafir olduğu için konuşmam suç öyle mi? olmayan beynini de seni de senin gibi bütün pislikleri de şahitliğiniz eşliğinde lanetliyorum!
neyse ben de dedim ki "kardeş, birine âşık olmuşsam gidip söylerim. aptal kızların yaptığı gibi gibi naz falan yapmam, karşımdakinin ilgisini fark etmişsem bilmezlikten de gelmem. gidip söylerim, hatta sarılıp dudaklarından öperim." bundan da daha güzel ve doğal bir şey olamaz. adam tabii, o an birtakım gerçeklerle yüzleşti ve bana, "niye sen söyleyeceksin, o söylesin." falan dedi. o an anladım ki ilk adımı erkeğin atması, bizzat erkeklerin işine geliyor. her halde bu yolla sapıkça hayallerini kurmaya ve kendilerini kadınların sahibi sanmaya devam edebiliyorlar. bu nedenle öncelikle bütün kızlara ve kadınlara sevdikleri, âşık oldukları, hoşlandıkları erkeğe açılmalarını şiddetle şart koşuyorum. erkeklere de tavsiye ediyorum. kızlara da erkeklere de söylüyorum: gidin söyleyin, yüz yüze cesaretiniz yoksa aşk mektubu yazarak söyleyin, mektup yazacak kadar sağlam bir türkçe'niz yoksa romantik bir mesajla söyleyin; ama söyleyin. hayatınızın aşkıysa vakit kaybetmemiş olursunuz. hayatınızın aşkı değilse yine ve asıl aşkınıza gitmek için vakit kaybetmemiş olursunuz. reddedilmekten korkmayın. ömür dediğimiz şey istisnalar hariç, en fazla yetmiş yıl sürüyor. kim takar, reddedilmeyi? ama en azından erkekler, "bu kız güldü verecek", "şu kız konuştu verecek" sendromundan kurtulur. kızlar da kezban olarak etiketlenmekten. elma ve armut birbirinden ayrılır.
erkekler en azından kendilerini seven kızın gelip konuşacağını bilir. bütün kızların ve kadınların kendilerinin olduğu yanılgısına kapılmaz. ilk adımı atan taraf oldukları için kendilerini bütün kızların ve kadınların sahibi olarak görmüyorlar mı? bu da onların bir noktada ve bazı şartlarda kadınlara yaptıkları taciz, tecavüz ve şiddet gibi kötülüklere kendi arızalı beyinlerinde haklılık payı veriyor ve sonucu oluyor. erkekler taciz ve tecavüz ediyorlar; çünkü kadın, seçimi yokmuş ve bütün erkeklere aitmiş, isteyen alırmış gibi davranıyor. aynı anda bütün erkeklere ait olan bir varlık olmak, kusura bakmayın ama orospuluk anlamına gelir ve adamın biri çıkıp da hele de fırsatı varsa taciz ya da tecavüz eder. ona göre sen onun malısın ya da herkese ait bir orospusun çünkü.
kızlar da sevdikleri erkek açılsın diye beklememiş olur. her şekilde duygusal olarak kazançlı çıkılır. böylece gerçek abazan ve kezbanlar ortada kalır da onlar da birbirini alır, biz de kurtuluruz. hem nereden biliyorsun, açılacağın kız ya da erkekle akşamına dışarı çıkmayacağını? birlikte sinemaya gitmeyeceğini veya uzanıp yıldızları seyretmeyeceğini? hayalin bu değil miydi? hayallerini gerçekleştirmek için ne bekler ki insanlar? sado mazoşistçe kendine ve belki de seni sevmekte olan kişiye acı çektirmek daha mı iyi?
diyeceksiniz ki sen yaptın mı? evet. yaptım. üç senedir birlikteyiz. birlikte olmasak bile cesaretimle övünüp hem kendimi hem de onu sevmeye devam ederdim. daha da ileri giderek diyorum ki entrylerinizde sevdiğiniz kişilerin isimlerini ve duygularınızı yazın. en azından bir cesaret başlangıcı olur.
cesareti kazanmaktan başka hiçbir şey kaybetmeyeceksiniz; ama sevdiğiniz kişiyi kazanma ihtimaliniz olacak. özellikle kızların ve kadınların sevdikleri erkeklere açılması durumunda çok şey değişebilir.
