İlk Linux denemesi genellikle PC’lerin popüler, yüksek kaliteli işletim sisteminin yanına kurarak yapılır. Bu durumda diskin Windows tarafına ulaşabilmek haliyle önem kazanır
Yapmamız gereken /etc/fstab dosyasına aşağıdaki formatta bir satır eklemekten ibaret.
<bölüm (partitition) adı> <mount edilecek dizin> <dosya sistemi tipi> <ek seçenekler> <konu dışı iki sayı>
Bölüm adı:
Linux’un disk bölümünü tanımlamak için kullandığı isim. Sizin bilgisayarınızdaki durumdan emin olamasam da büyük ihtimalle şöyledir:
ATA (IDE) C: /dev/hda1
ATA (IDE) D: /dev/hda5
Serial ATA veya SCSI C: /dev/sda1
Serial ATA veya SCSI D: /dev/sda5
/media altında windows dizini açınız. Kullandığınız dağıtımda /media yoksa /mnt de olabilir. Sonuçta şunlardan biri:
/media/windows
/mnt/windows
Dosya sistemi tipi:
FAT veya FAT32 için ’vfat’ (fat değil), NTFS ise aynen ’ntfs’ olur.
Ek seçenekler:
Gelelim fasulyenin faydalarına. Unix türevlerinin gereksiz karmaşası burada da karşımızda. İki parametre belirtmemiz gerekiyor.
Birincisi erişmek istediğimiz dosya sisteminin doğal dil (native language’in yetersiz çevirisi, konuştuğumuz dil. türkçe, ingilizce vs.) desteğinin UTF8 karakter seti ile verildiğini gösterir ki bu vfat üzerinde ’iocharset=utf8’, ntfs’de ’nls=utf8’ şeklinde oluyor.
İkincisi dosya erişim hakları. Henüz ntfs yapısını tam çözemediğimizden (daha doğrusu çözen ekibin kodu kernele girmediğinden), bu bölümlere yazamıyoruz ve "umask=022" yapıyoruz. vfat kullanırken böyle bir sorunumuz olmadığı için "umask=000" yazıyoruz.
Uzatmayalım:
vfat: iocharset=utf8,umask=000
ntfs: nls=utf8,umask=022
Konu dışı sayılar: "fsck" ve "dump" komutlarının nasıl çalışacağını belirten ve bu durumda çok gereksiz olan rakamları "0 0" yapıp geçiyoruz.
umarım yardımcı olabilmişimdir