Takvim Yaprakları & Rıza Bozkurt

6 Nisan 2008 Pazar

Hayatımızı anlamlı kılan şeyler: Herhangi bi/bir toplu taşıma aracında, yanımıza oturan ya da oturmak zorunda kalan veyahut tarafımızdan şereflendirilen hanım hanımcık kızlarımıza ETİ Puf ikram etme patavatsızlığımız var ya; işte bu, kesinlikle hayatımızı anlamlı kılar.

Günün kelimesi:

Cura: Bağlama familyasının sapı kısasıdır.

***

Şarapçı Dayı: Dergâha gidiyoruz, camiye gidiyoruz yine de göremiyoruz abicim, yine de göremiyoruz; zifirî karanlık..

Kalifiye Tonton Abi: ...

Şarapçı Dayı: (Trafiği işaret ederekten.) Her gün böyle mi oluyor bu saatler, hocam?

Kalifiye Tonton Abi: ...

Şarapçı Dayı: Sabahları ayıldığımda ne görüyorum biliyor musun?

Kalifiye Tonton Abi: !

Şarapçı Dayı: Kazara tasavvufun içine düşmüş bir ben görüyorum..

Kalifiye Tonton Abi: ?

Şarapçı Dayı: Dergâh penceresinden bakıyorum da aydınlık yok, kapı kapalı. Yine de bu kapının eşiğinden ayrılamam..

Kalifiye Tonton Abi: ...

Şarapçı Dayı: İyi kazandığımız dönemler vardı, ben modacıyım hocam, şu gördüğün defileleri ben yapıyordum o zamanlar..

Kalifiye Tonton Abi: ...

***

Rivayetlere göre bir zamanlar matematik dehası olarak kabul edilen bir ablamız fahişe oluvermiş. 'Akıl Oyunları'na atıfta bulunarak, böylesi feci bir durumun matematiksel bir açıklaması mutlaka olmalı, diyorum...

Üzülemeyesi haberler: Damızlık koyun yetiştiricileri de Aysun Kayacı düşmanı kesilmişler, bir dava da Malatya'dan açılmış. Şimdi bu genç kızımız depresyona girer mi, girmez mi, hiç düşünürler mi ki damızlık koyun yetiştiricileri? Düşünmeli midirler, sonuçta işleri güçleri var, kendileri bilirler.

İçimizde ukde olarak kalan şeyler: Sevgiliye alınan özel hediyeler vardır ya; benim de aklıma gelen ilk şey; şöyle kalitesiz bi/bir kemanın kalitesiz bi/bir teliydi, bi/birgün mutlaka böyle bi/bir hediyem olacak, umarım karşımdaki de en az benim kadar mükemmel bi/bir hediye alır ya da benim gibi davranmayı öğrenir/ mübalağa sanatına başvurulmuştur.

Günün sloganı: They will never make me cry/ Cranberries-Animal Instinct.

ne bu ben bişey anlamadım?????

Bende anlamadım ama çaktırmıyom. Boşwer he de geç

...Takvim arkası yazılar güzel olur.Onlarda olmasa okumayı unuturdum herhal  

7 Nisan 2008 Pazartesi

İçimizde ukde olarak kalan şeyler: Boyumun pek de uzun olmadığı zamanları hatırlarım da fiziksel olarak hakikaten çok güçsüzdüm, bir nevi üzerine basılası otlar gibi... Dayak yeme potansiyelimin bu denli yüksek olduğu dönemleri ibretle anar, hüzünlenirim...

Günün kelimesi:

Haşin: Sert, kırıcı, gönül kırıcı/ TDK.

***

Bi/bir defasında, okuldan dönüyorum; keyfim yerinde. Şarkılar söyleyip börtü böcekle selamlaşırken ara sokaklardan birinde garip bir vaka ile karşılaşıyorum. Ken (Street Fighter) tipinde bi çocuk, benden de ufak bi başka çocuğun topuna el koyuyor. Olaya müdâhil olmalı mıyım diye kara kara düşünmeye başlıyorum. "Boşver şimdi, ya abisiyse?" diyor iç seslerimden biri. Ve bir diğeri, "Evet evet, kesinlikle abisidir." diyerek onaylıyor bir öncekini.

Tam uzlaşı sağlanmak üzereyken çocuğun gözlerinden inci tanesi gibi dökülen yaşları fark ediyorum ve akabinde vicdanım yerinden oynuyor.. Şiddetini hiçbir cihazın ölçemediği depremler vardır. Böyle garip depremlere biz 'iç burkan depremler' diyoruz. Hâliyle diğer iç sesler susmak zorunda kalıyor. Vicdan, tamamiyle/tamamıyla sazı ele alınca "Kimi kandırıyorsunuz len, basbaya topu hacıladı." diyerek şahsımdaki tüm veletleri tehlikeli bi mecraya sürüklüyor.

Süper karakterimiz Çakma Ken, bu sırada hızla uzaklaşıyor olay mahallinden, Rıza kardeşiniz -yani ben- arkasından koştukça koşuyorum, adımlarım kısa olduğundan biraz zaman alıyor. Yetişiyorum sonunda. Bir elimle omzundan kavrayıp çeviriyorum. Göz göze gelince 'bi saniye' işareti yapmak zorunda kalıyorum nefes alabilmek için. Karizmanın tavan yapması gereken yer ve zamanlarda, yapılmaması gerekeni yaptığımın farkında mıyım, bilemiyorum.. Neyse ki kalbim ritmine kavuşuyor ve hiç vakit kaybetmeden elindeki topu kaşla göz arasında alıveriyorum, sihirbaz mıyım nedir?.. Çocuk buz gibi bakıyor, anlam veremiyor. Sağ elimi hafifçe havaya kaldıraraktan 'uzaklaş' işareti yapıyorum. Her hareketimi delice süzüyor; açık vermiyorum. Cesaret edemiyor hamle yapmaya ve uzaklaşıyor, uzaklaşırken de "Seninle görüşücez, merak etme." diye bağırıyor. Cevap vermiyorum, tiz bir ses çıkar da rezalet çıkar diye.

Onurlu ve de gururlu bir şekilde, ufak çocuğu bıraktığım yerde buluyorum. Veriyorum eline topu, hemen oynamaya başlıyor:

- Bi şey unutmadın mı kardeş?
- Nasıl yani abi ?
- ...

Bir aslanın avını elinden bir kere alırsanız sorun olmayabilir ama sürekli bunu tekrar ederseniz, sizi yememesi için bahanesi kalmayabilir.

Çakma Ken'le maceralarımız devam edecek..

***

Rivayetlere göre '301' sonunda Meclis'te; satranç kıvamında Türkiye siyaseti. Bir de '657'ye el atsalar nasıl olur acaba?..

Üzülemeyesi haberler: Kayseri'de polis kardeşlerimizin, halkın arasına karışıp sucuk-ekmek dağıtması alkışı hak ediyor. İstanbul'a uğramadı neyse ki o sucukların kokusu.

Hayatımızı anlamlı kılan şeyler: Üniversite yıllarımda -ki hâlâ devam eden süreç- soğuk ve de ıslak İstanbul macerama başlamadan önce petek üzerinde yeterince kıvama gelmiş çoraplarımı elime aldığımdaki o duru, o sıcacık, o tiken tiken hâlleri, inanın benim çok hoşuma gidiyor ve hayatımı anlamlı kılıyor.

Günün sloganı: Suddenly something has happened to me/ Cranberries-Animal Instinct.

Edebiyatla haşır neşir olduğunuz belli. Yazılarınız güzel. Profilinizde karikatürist yazıyormuş zaten. Devamını bekliyorum.

8 Nisan 2008 Salı

İçimizde ukde olarak kalan şeyler: Ders arası içilen hazır kahveler vardır ya; okuduklarımın da etkisiyle uyku sorunuma iyi gelir diyerekten denemeye karar verdim. Çaydanlığın ocakla bütünleşen paranoyak kısmının feci bir şekilde deforme olması hasebiyle suyumuzu orta boy bir tencerede ısıtıverdim. Kahve, krema, şeker bileşimini, sıcacık suyumuzla haşr-ı neşr eylerken bir adet ev arkadaşım da yanı başımda yemek yapmaktaydı; "Çok güzel koktu be abi. "diyerek tüm dikkatleri bir anda üzerine çekti.

"Bardağını uzat, paylaşalım." desem daha önce yaptığı gibi tamamını isteyebilirdi. Katmerlenmiş açgözlülüğüne fırsat veremezdim; konuyu değiştirerek bardağımla odamın yolunu tuttum sevgili okurlar.

İşte ne zaman aklıma gelse bu hatıra, hüzünleniyorum kardeşlerim, ne bileyim o bardağı ve içindekileri feda ederekten kendime yeni bi/bir karışım yapamaz mıydım yani ve o arkadaş tekrar ortak olamaz mıydı kahve keyfime, olabilirdi elbet.

Günün kelimesi:

Andıç: Uyarı veya hatırlatmak için yazılan not/ TDK.

***

Hisar'a yeni taşınmışız, ev arkadaşlarım memleketlerinin yolunu tutmuş. Bense evle alakalı iyileştirmelerin yanı sıra iş hayatıma da hiç duraksamadan devam ediyorum. Kimi zaman da Spor Akademisi'nin nimetlerinden yararlanıyorum. Böyle garip bir emeklilik psikolojisi de alttan alttan ayacıklarımı ısıtıyor.

Yine böyle günlerden birinde, basket oynamak için gelmişim Spor Akademisi'nin stadına. Önce ısınıyorum hâliyle. Koşu, esneme hareketleri ve panyayla hoşbeş derken ısınma bitiyor ve topumu çıkarıyorum çantamdan. Sektirmeye başlıyorum. Seken topun sesi, bir amcayla çocuğun koşuşturmasına karışıyor. Sonracıma etrafta birkaç öğretim görevlisi, ilgili takım oyuncularını kapalı salona götürmekte. Biraz daha ötelere bakınca da banklardan birinde, köylü güzeli bir adet hanım kızımız kitap okuyor/ tüm ambiyansı aktarıyorum, odaklanıverin.

Çocuk ile amca da basketbol şölenime katılınca kadro tamam oluyor ve maç başlıyor. Maç devam ederkene stadın çevresindeki pistte koşu için katılımlar başlıyor. Gerçekten çılgınca koşan insanlar var. Bu çılgın insan yavrularından biri de finans işleriyle iştigal amcamızın koşu arkadaşlarındanmış. "Kaç yaşında?" diye soruyorum; "47 olmalı." diyor. Ve bizden izin istiyor amcamız, maçı bırakıyor. Yaşına göre hayli kilolu ve saftirik çocukla tam iletişim kuruyorum derken çocuk istikrarlı bir şekilde her atış sonrasında bankta oturan hanım kızımıza sesleniyor; "Nasılım?" gibisinden. Meğer ablası imiş.

Oyundan sıkılınca azıcık da olsa merak ediyorum köylü güzeli hanım kızımızın hangi kitabı okuduğunu. Çocuğa rica ediyorum: "Bi seslen bakalım, ablan hangi kitabı okuyormuş?"

Çocuk farklı bişiy/bir şey mi algılıyor nedir, bilemiyorum. Ablasına sesleniyor önce, sonrasında yanına doğru koşmaya başlıyor. Bir bakıyorum ikisi birlikte geliyor. "Hay aksi!" sözcükleri fırlıyor dişlerimin arasından, takmıyormuş gibi davranıyorum. Çünkü çocuktan da ablasından da hoşlanmıyorum. Neyse ki karşılıklı tebessümlerden sonra "Allah kolaylık versin, gerçekten çok hareketli bi kardeşiniz var." diyerek sohbeti noktalıyorum.

Şimdi bu anlamsız hikâyenin satır aralarında da gördüğünüz üzere Rıza kardeşiniz belki de hayatı boyunca hiçbir zaman, bir köylü güzeli hanım kızının hangi kitabı okuduğunu öğrenemeyecek; ne kadar acı ve de gerçek.

***

Rivayetlere göre maliye müfettişleri, hesap uzmanları ve gelirler kontrolörleri 'vergi denetçisi' adı altında işlerine devam edeceklermiş; hayırlı olsun.

Üzülemeyesi haberler: Carla Bruni, 'First Lady' olmasının yanı sıra sesiyle daha bir güzel; özellikle "Quelqu'un m'a dit" şarkısındaki yorumu sevilesi.

Hayatımızı anlamlı kılan şeyler: Kirada kalınılan bir evin balkonunda -ki zemin kat olduğu için bahçe olarak kullanıyorduk ya da bahçe olmasına rağmen biz balkon edasıyla kendimizi kandırıyorduk- yavru ördek baktığım günler vardı ya; özel günlerdi onlar. Barınaklarının sağlamlığını günde 224 kez kontrol edivermek yorardı beni. Ki barınak dediğim çekyattan bozma bişiydi/bir şeydi. Kediler meclisi, her sabah bahsettiğimiz barınağın yanı başında ayin düzenlemekteydi; ördekçikler belki hidayete erer de dışarıya, aydınlığa doğru, midelerine doğru yola çıkarlar diye. Hayatı anlamlı kılan özel ve de şeker şeylerdi şu ördekçikler.

Günün sloganı: Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin, işin kolayına kaçmadan/ Nâzım Hikmet.

29 Nisan 2008 Salı

İçimizde ukde olarak kalan şeyler:

Bir insan yavrusu iş çıkışı yorgun argın.

Evin yolunu tutar da ulaşır ya nihayetinde iç kapı girişine.

Anahtarlardan biriyle kapıyı şöyle bir yoklar ya.

Açılmaz da duraksar ya birden.

Tüm aksilikler yetmez, bir de ışıklar söner ya.

İşte öyle bir şey.

Günün kelimesi:

Diyagonal: Köşegen/ TDK.

***

Bazen bizlere çok sıradan gelen şeyler de bizleri utandırabiliyor sevgili okurlar.

Hatırlarım da Türkçe dersimize giren Kamile örtmenimiz -ki Fransızca örtmeniydi NŞA'da- defter kontrolü yapılacağını söylemişti de önümde sadece 2 gün vardı temize geçmek için. Baktım olmayacak. Servis arkadaşım, can komşum Selvi'ye, defterini ödünç almam gerektiğini söyledim. Neyse her şey normal, kız da 'ne demek' falan didi hâliyle/ NŞA imgelemi.

Son gün gelip çattı. Servis yolculuğunun sona ermesiyle birlikte hanım kızımızın kapısına doğru yol almaya başladık sivil olaraktan. Defter sankim altın kafeste; niye yanında değil ki?.. Hedefe iyiden iyiye yaklaşmışken bir de ne göreyim; Selvi'nin yanakları doğrusal bir ivmeyle kızarmakta. "Ne oldu ki?.." diyerekten etrafa bakındım. Annesi penceredeydi ve bize öylesine ciddi bakıyordu ki, sankim suç işlemiştik. Utandım fazlasıyla.

Çocuktuk daha; lise dönemine yeni adım atmış, boy atmaya müsait saftirik çocuklardık. Ayıp ettin be ablacım. Neyse ki çok da bozuntuya vermeyen çocuklardık; icabında defterimizi alıp toz oluverdik.

Yine de ne zaman 'Selvi'lerin sokağından geçsem; içim şöyle bi/bir ürperir, eski günleri yâd ederim. İnsan düşünüyor da kızarmış yanakların orijinalliği de pek latifmiş..

Beraber kızarmak güzeldir sevgili okurlar.

Duyduğuma göre 'Selvi'ler de taşınmış; kim taşınmıyor ki?..

***

Rivayetlere göre Ufuk Uras abimiz, darbolarla -darbeci derdolara darbo denir- mücadele için 19 adet cesur milletvekili arıyormuş; kolay gelsin şimdiden.

Üzülemeyesi haberler: Müjde Ar ablamız, Bedri'nin çakma bir karakter olduğunu açıkladı ya; darısı çakma 'Müjde Ar'ların başına.

Hayatımızı anlamlı kılan şeyler: Bıyık niyetinlen/niyetiylen uzattığımız tüylerin hafiften dudaklarımızı okşaması var ya; işte bu, işte bu merhale, 'hayatımızın anlam tarihi'ni yeniden yazmaz da ne yazar, siz söyleyin sevgili okurlar?..

Günün sloganı: I play every game like as my last game/ Allen Iverson.

Meâli: Her maçımı son maçımmış gibi oynarım ya da son maçım bile sıradanlaşır gözümde veyahut başkaları yerime oynarsa çok kızarım.

30 Nisan 2008 Çarşamba

İçimizde ukde olarak kalan şeyler: Hani çok değer verdiğimiz elektronik ya da nostaljik eşyalarımızı bi/bir arkadaşımıza emanet eder de geri aldığımızda çizik ya da türevi lekelerle karşılaşırız ya; işte bu, çocukluğumuzda yaptığımız bir yaramazlığın kelebek etkisi değildir de nedir sevgili okurlar?..

Günün kelimesi:

Tecrit: Soyutlama, ayırma/ TDK.

***

Hatırlarım da bir bayram günüydü.

Annem ellerimden tutmuş teyzeciğime sürüklüyordu.

Nedendir bilemiyorum; daha önceleri hiç tatmadığım bir tiryaki neşesi her yanımda karakol kurmuştu.

Babamın içtiği sigaraların kelebek etkisi olabilir miydi? Belki de evet..

Birden bi amcanın tüm bıkkınlığıyla sigarasını havaya fırlattığını gördüm.

Hoplaya zıplaya nasıl da koştum bilemezsiniz.

Tereddütsüz dokundum, okşadım, tekrar okşadım.

Şöyle bi içmeye yeltendim; heyecanlıydım, heyecanlıydı.

Bi izmarit parçası da olsa ellerimdeydi, benimdi.

Çevremde olan biten ne varsa benim dışımdaydı, dışındaydım.

Birden şaftım kaydı.

Ellerimdeki tütün parçası düşüyordu, düşüyordum.

Meğer annem nasıl da izlemiş beni!..

İçmek bi yana, tek bi fırık bile alamamıştım.

Aziz tütün, dudaklarıma kavuşamamıştı.

Tek darbede izmaritin işini bitirmişti annem.

Ki o güne kadar her sözüne isyan eden ben, gülümsemiştim.

Nedenini bilmesem de gülümsemiştim..

***

Tespit: 1 Mayıs iyice strateji oyununa döndü; Vali savunmada takılıyor. Barikatlar da neyin nesi, kimin fesi; hangi yüzyıldayız Sayın Vali?.. Lütfen.

Rivayetlere göre Adnan Polat demiş ki: "Öyle büyük bir yıldız transfer edeceğiz ki, Fenerbahçe'nin alacağı isim gölgede kalacak. Hatta Fenerbahçeliler bile bizim alacağımız futbolcuyu izlemeye gelecekler." Başkan hedefi küçültmüş ne diyebiliriz ki!.. Fenerbahçeli kardeşler, en azından yılda bir kez AliSami Yen'e geliyorlar zati. İzleyelim; görelim.

Hayatımızı anlamlı kılan şeyler: Merdivenleri üçer beşer iner de son merdivenlerde sabırsızlanıp kendimize ait yüksek atlama rekorunu geliştirmek isteriz ya; güzergâha yakın olup da bizi göremeyen bir hanım kardeşimizin dibinde belirmemizle 'ay' sesi kulaklarımızda çınlar ya; işte o an, işte o büyülü an, hayatımıza anlam katar, fark edersek güzel olur...

Günün sloganı: Kalpler açıksa her şey açıktır. 

güzel yazılar hepsini sizmi yazdınız aacaba

1 Mayıs 2008 Perşembe

İçimizde ukde olarak kalan şeyler: Bir kamu kuruluşunda 'kaynana dili' hiyerarşisini bilmiyorsanız; zımbayı koltuk altı yaparaktan gitme vaktiniz gelmiş demektir.

Günün kelimesi:

Ferda: Yarın/ TDK.

***

Yarınıma açık mektuplar:

Mektubik-1

Ben var ya ben,

sen ve senin gibilerinden

öyle hoşlanıyor, öyle hoşlanıyorum ki;

hoş olan tüm kehanetlerim olasılık dışı kalıyor.

Farkında mısın bilmiyorum ama

boş bir başı ezmek ve sana sunmak istiyorum,

anlıyor musun beni,

soğan kokmanı istiyorum sevgilim, en naifinden.

***

Tespit: Kızlar güzeldir, köylü kızları dâhil.

Rivayetlere göre Malatyaspor'a gelen icra hasebiyle el konulan döner sermayenin döner sandalyeleri, gelen itiraz neticesinde sahibine, yani Valiliğe teslim edilmiş; şaka olması tercih edilir...

Hayatımızı anlamlı kılan şeyler: Hani "Temiz bir çorap bile kalmamış!" feryatları arasında, sadece üç saatçik giyilmiş, kokmaya meyilli, patinajı keyifli bir çift çorap görür de gözlerimiz sevinçten yaşarır ya; işte bu, hayatımıza hayat katmaz da ne katar sevgili okurlar?..

Günün sloganı: Ben sana 'gülüm' derim; yaz saati uygulaması başlar.

14 Haziran 2008 Cumartesi

İçimizde ukde olarak kalan şeyler: Söz vermemiş olmama rağmen "Vicdanım sızladı bak." gibi bir cümle ağzımdan çıktığı için bir arkadaşa tam olarak 45 dakika laf sokmak zorunda kalışım, inanın beni çok yormuştur ve de hüzünlendirmiştir. Karşı tarafın tahriklerine gelmişimdir ama gelin görün ki adam o denli inanmıştır ki söz vermiş olduğuma, hayret etmişimdir. Tabiî yapılan her şey, bu çakma kişiliğin 'Süper Kız' hakkındaki istihbarî bilgilerine ihtiyacım olduğu için, yani tamamen çıkar üzerine bir arkadaşlığımız olduğu için ya da aldığım istihbarî bilgiyi diğer çakma kişiliklerle paylaşarak tüm çakma kişiliklerin çakma istihbarî bilgilerinde hasar oluşturmak içindir. Sakın yanlış anlaşılmaya. Hani kimileri, dinlediği şarkının adını sanını bilmez de 'Başı Güzel' şeklinde bir isim koyar ya şarkıya; aynen öyle de bir durumdur böylesi çakma kişiliklere katlanışım.

Rivayetlere göre Kocaeli'nin Gebze ilçesinde genç bir kız evladına laf atan libidosu yüksek işçilerin evi basılmış, içerideki eşyalarına zarar verilmiş, yakalananlar asfalt kıvamına getirilmiş. Diplomasi son seçenek nedense bizde arkadaş. Konuşarak anlaşmak yok, vuruşarak anlaşmak var.

Tespit: İki günde saçları ağaran Paksüt abinin o kadar da pak süt olmadığı anlaşıldı. Siyah süt mübarek. Elif Şafak'ı anmadan da olmaz, hürmetler.

Hayatımızı anlamlı kılan şeyler: 'Tiki Tiki Tak Tak Hanım Evlat'larının ansızın karınlarının guruldaması. Öyle neşelenirim, öyle neşelenirim ki böyle anlarda, onlar da insanmış, diyesim gelir. Severim yani.

Günün sloganı: Uzun uzun anlatılmaz, tek bildiğim; sen aşksın/ Hakan Yeşilyurt-Sen Aşksın.

1 Ağustos 2008 Cuma

Yazma disiplini sanıldığı kadar kolay kazanılmıyor sevgili okurlar. Şöyle en azından bir ay ciddi bir şekilde yazmalıyım. Kim bu kadar kolay yazılabilir, derseniz; tabiî ki ben. Kendimle çelişerek konuyudağıtıyorum. Dağılsın konular, açılsın sandıklar.

İçimizde ukde olarak kalan şeyler: Üniversite hayatım boyunca, dersliklere şöyle elimde bir adet Dost yada Pınar sütle giremedim ya; içimde bir yerlere oturdu bu düşünce. Lıkır lıkır bakışları üzerimde görmek isterdim. Son dikişteki o sonlıkırtıdan sonraki ağız siliş ve tişörtün doğallıkla burun buruna gelmesi; işte o an, işte o büyülü an, inanılmaz olmalıydı. Kayserili ev arkadaşımın projesiydi bahsettiklerim. Sportif takılamadığından, daha doğrusu; bünye müsait olmadığından anlatmıştı kimi hayallerini. Bir nevi vasiyetname sayılabilir...

Tespit: Parti kurmak kadar, partizan bulmak da zorlaştı artık. Çünkü piyasalar tüm partizanları satın aldı.

Hayatımızı anlamlı kılan şeyler: Size emanet edilen çocuklar vardır. Böyle zamanlarda, 'emanet' kelimesinin içeriği; statik olmayan bir otopark hizmeti beklentisidir. Bu beklentinin icabı gereği, birlikte oyunlar oynar ya da oynayamadığınız oyunlar üzerinde uzun uzun tartışırsınız. Sonrasında zil çalar ve emanetin asıl sahipleri karşınızdadır. İşte o an, çocuklaşabilip hatta çocuklaşabilmekle kalmayıp bir de çocuk dostlarımızın rollerinden çaldığınızda, fark edersiniz ki; güya asıl çocuk sizmişsiniz de kimsenin haberi olmamış/mış. İşte bu, hayatımızı anlamlı kılar.

Günün sloganı: Ekşimeden eskimeli; eskimeden keskinleşmeli; keskinleşmeden ekşimeli.

2 Ağustos 2008 Cumartesi

İçimizde ukde olarak kalan şeyler: Şöyle böyle ilgili sınavınızın çok iyi geçtiğini düşünür de sonuçlar açıklanırken sıranın size gelmesi gecikir ya; sonrasında arkadaşlarınızın bir bir çakıldığını görür de bir efsane olabilme salatasına daha fazla inanırsınız ya; işte o an, işte o büyülü an, sizin de çakılmanızla neticelenmişse, insanlardan uzaklaşmaz da ne yaparsınız sevgili okurlar?..

Rivayetlere göre İstanbul-Sağmalcılar bölgesi Hal-Otogar yolunda inşaat çalışması nedeniyle çökmeler meydana gelmiş. Nasıl çalışma lan bu, yer-altı suları çekiliyor? Kuraklığın asıl nedeni, yoksa bu çalışmalar mı; düşündürücü...

Tespit: Gazetelerde ya da haber sitelerinde 'Doğalgazda Tasarrufun Yolları' şeklinde haberler çıkar da kıl olursunuz ya; zamları dolaylı yoldan savunmak ne kadar gerçeği yazmak ve yansıtmaktır sorarım size?..

Hayatımızı anlamlı kılan şeyler: Derslik kapısınının dibinde sap gibi bekleyip de derslere girmemek; evet evet, böyle şeyler insana can üstü can katar/ Mario. Hayır neyi beklediğinizi de bilirsiniz de, başkaları da bilsin istersiniz. Manyak mısınız siz?!.

Günün sloganı: Will you try me, I'm so different than before/ Rosey-Love.

Meâli: Aslında çok değişmedim. Ama yine de sen bilirsin. Beni bir çift ayakkabı gibi her zaman deneyebilirsin.

3 Ağustos 2008 Pazar

İçimizde ukde olarak kalan şeyler: Bi/birkeresinde, hiç unutmam ya da unutursam hatırlatırsınız; yaz mevsimininen haşin olduğu zamanlardan birinde, öyle susamış, öyle heyecanlanmış ve de öyle kendimden geçmişim ki dolaptaki şeftaliler; buz gibi şeftaliler gözümün önünden gitmez olmuş. Evdekilerden gizli gizli planlar yapmışım; tek bi şeftali kalmayacak, hepsi lopur lopur yenecek diye. Bi fırsat bulup da planımı uygulamaya başlamışım. Mutfağa giden koridora engel koymalar, kapı kitlemeler/kilitlemeler derken işin en güzel kısmına gelmişim; dolabın açılışı ve sevgiliye ulaşılan o ilk an, böyle az biraz heyecanın azalması. Nedeniyse; sevgiliye ulaşıldıktan sonraki o pis duygu; artık kime ulaşmak için çabalarım kaygısı.

Şeftalilerin olgunlaşmış hâli, daha 17’sinde tüm standartları karşılayan hatun misali; âdeta 'ateş seni çağırıyor' bestesi. Dayanamamışım tabiî; avuç avuç tezgâha koymaya başlamışım biricik göz ağrılarımı. Kocaman bi tanesini, büyük bi saygıyla elime almış ve şöyle bi beş dakika izlemişim. Bu şölenin iyi bi finale ihtiyacı var demişim; 'iki dakika medeni takılma' fantezisi işte. İlk şeftaliyi dilim dilim yudumlama düşüncesiyle -ki, ne de olsa geride kalanların ömrü pek kısa sürecek bu açılış töreninden sonra- ilk bıçak darbesini vurmuşum. Ardından ne mi olmuş; bi beş dakika donmuşum öylecek. Annem beni “Ayakta dikilme, çekil önümden!” diyerek uyandırmış bu kâbustan ve elimdeki şeftaliyi görmüş. Elimdeki silahı, pardon şeftaliyi, ters çevirmiş; kurtçuklar mecralarını terk etmesin diye.

Hep derim sevgili okurlar; bu dünyada yalnız değiliz. Bizim bildiğimiz ya da bilmediğimiz o kadar çok şey var ki... Şeftalimizi bi düzine kurtçukla bile paylaşamıyoruz; o kadar benciliz ki. Tamam çok güzel bi final olmayabilir benim için, ama ya o kurtçuklar? Ya o kurtçuklar güzel bi finali hak etmezler mi? Elbette hak ederler. Düşünsenize; çokfazla bencil olmakla övünen insanlar tarafından nazikçe bi balkondan aşağı salınıyorsunuz. Ne müthiş bi yolculuk!.. Bi kurtçuk, böyle bi macerayı hayatında kaç defa yaşayabilir ki?.. Yine de az biraz insanız ve çevremize böyle güzel, böyle şirin hediyeler verebiliyoruz..

Tabiî, o dönem hayatımda en fazla kilo verdiğim dönemdi. Bi üç ay, ne meyve ne de sebze yiyebildim. Zor günlerdi. Etkileri az biraz devam etmekte. Ne zaman önüme şöyle bi şeftali konsa bin parçaya bölüp öyle yemeye çalışıyorum; o minicik parçacıkları bile yerken nasıl ürperiyorum, nasıl ürperiyorum bi bilseniz, intihar etmezsiniz. Yani ne diye intihar edesiniz ki daha güzel nedenleriniz varken!..

Rivayetlere göre AnkaraTicaret Odası (ATO) Başkanı Sinan Aygün katıldığı bir açılışta ETÖ/Ergenekon İddiası'yla ilgili sorulara “Konuşmayacağım ama yemekler harika.” demiş. Yediklerini harika şeyler olarak nitelendirebilirsin ama düğün geliri olarak ifade ettiğin 2,5 milyon avrocuk, bu itelemelere güceniyor bilesin.

Tespit: “Tavşanlar neden çok çoğalıyor dersiniz? Havuçtaki seks hormonlarını aktive eden bileşenler  yüzünden...”

Alıntı, bir haber sitesindeki “Bu yiyecekler doğal viagra!” başlığından.. Durun bir dakika; itirazımız var:

Siz tavşan mısınız? Tavşansanız doğal ortamınıza dönün, ki değilseniz hayvan haklarını yok sayan kafeslerimiz var biz; insan/businessman yavrucuklarının. Tercih sizin, güzellik bizim.

(Bkz: V.Ö. misali hayvansever takılmak)

Hayatımızı anlamlı kılan şeyler:Bazen öyle güzel, öyle şirin haberler alırız ki derin uyku hâlinde bile yüzümüzde sağlı sollu, apolitik bir tebessüm oluştuğunu biliriz. Bu, inanın o güzel haberlerden daha güzel, daha şirin bir şey değildir de nedir sevgili okurlar?..

Günün sloganı: Quid rides? De te fabula narratur/ Horatius.

Meâli: Ne gülüyorsun? Anlattığım senin hikâyen.

Alıntı: Ahmet Ertuğrul  

Edebiyatla haşır neşir olduğunuz belli. Yazılarınız güzel. Profilinizde karikatürist yazıyormuş zaten. Devamını bekliyorum.

5 Ağustos 2008 Salı

İçimizde ukde olarak kalan şeyler: Sevgili okurlar, hiç baldırınızda önemli bir kısmı yanmış zavallı bir kıl gördünüz mü bilemiyorum, ama ben gördüm. Küllenmiş kısmını kopartasım tuttu. Fakat o da ne; köküyle beraber geldi. Alın beni götürün, yaşamak istemiyorum!..

Rivayetlere göre 1 Eylül 2008 itibariyle/itibarıyla herkes 'Anadolu çocuğu' olacak. Aynı GSM abonecanlarına ulaşmadan önce baştaki dört rakamı da kaydetmek gerekecek ve böylece Anadolu çocuğu olan birey, rahatlıkla 11 haneli numarasını dağıtabilecek. Çekinceler kalkacak, hor görmeler azalacak.

Tespit: Kariyerine bir adet Molped reklamıyla başlamış tüm İyadlara, Berkinlere ve sözü bitmemiş Orhanlara sesleniyorum: Kendinize gelin, 'Emo' olmak varken böyle işlere girişmeyin. Siz özünde iyi zuzaylılarsınız. (Ritmik uzaylılara zuzaylı denir.)



Hayatımızı anlamlı kılan şeyler: Rejimle yatıp rejimle kalkanlar için süngüyle cilveleşmek gibisi yoktur. Cilveleşme safhasını ise fikir kabızlığı izler. Fikir kabızlığı çeken böylesi insan yavrularına sahip çıkmak; onları medyadan uzak tutmak hayatınızı anlamlı kılar. Verin bir futbol topu; sektirip gitsinler.

Günün sloganı: Sokağa rengini veren, korkuluklara çarpan topun resmidir.

..*****...

    Cura:
Bağlama familyasının sapı kısasıdır.
------------
rikimikipiki..
------------------------------------------------------------
bağlama familyasının en KÜÇÜĞÜDÜR
sapı en kısa olanı deyil.kolay gelsin.